යකඩ!
- කවි
- Affichages : 3091

පාන්දර හතරේ කෝච්චිය
හූ හඬ නගන් යනකොට
නින්ද ඉඳ හිට එබී යලි යන
දෙනෙත සැලුණේ සිහිව නුඹෙ වත
අම්මගේ ක්ලිනික් පොත
කිහිල්ලේ ගහගෙන
කෑම කන්නට පිරිය නැති මුත්
කොහොම හරි මට කව්වන
"මල්ලියේ මම ගිහින් එන්නම්
පරිස්සමට ම ඉන්න එතකං"
කියා කියලා මට සිනාසී
ඇදුණු නුඹෙ ඒ ලබැඳි සිනහව
දිවියෙ බර සිය උර මත
දරාගෙන හිනැහීගෙන
හිටියෙ කොහොමද කියාලා නුඹ
සිතනවා අදටත් මම
රේල්ලුවටත් දැනුණද
කොහෙද නුඹෙ සවි ශක්තිය
පීලි පැන්නේ ඒක වෙන්නැති
නුඹව යට කළ දුම්රිය
ඉතින් සොයුරියෙ ඉන්පසු
දවස් ගණනක් ඔහේ ගෙවුණා
නුඹ යටව ගිය මතක සැමරුම්
සිත් වලින් අවපැහැව මැකුණා
නමුත් තාමත් කෝච්චිය නුඹ
යටවෙච්ච තැන පහුකරනකොට
වේදනාවෙන් හෙලන සුසුමන්
අද උදෙත් මගෙ කනට වැටුණා!
දසුන් පෙරමුණ
ප්රථම වසර
ලලිත කලා අධ්යයන අංශය
මානව ශාස්ත්ර පීඨය

4 avril 2022
ආදරය එහෙමයි…

16 août 2022
ලියමනක්!

15 mai 2023
සිනාමුව තුළ කැන්දා - හදේ හැඬුම් පොදි බැන්දා

25 octobre 2022
මගේ දිනපොත

10 août 2022
I really wonder…

3 août 2023
සරසවි ආදරය

17 janvier 2022
පිරිමැදුම්
