ආයුබෝවන් ! යනුවෙන් සදහන් කිරිමෙන් මතකයට නැගෙන්නේ දීර්ඝායුෂ ප්‍රර්ථනාවයි. සුවදායික සෞඛ්‍යවත් ජීවිතයක් ළගා කර ගැනිම අප කාගෙන් අරමුණයි. බුදුන් වහන්සේගේ දේශනාවලි දි ද නිරෝගික උතුම්ව ලාභයයි යන්නේ සඳහන්ව ඇත. එය  “ ආරෝග්‍යා පරමා ලාභා” යනුවෙන් දැක්වේ. නිරෝගිමත් ජිවිතයක් ගොඩනැගෙන්නේ පෝෂ්‍යදායි සෞඛ්‍යවත් ආහාරවේල් තුළිණි. මානව ශාරිරයේ පැවැත්ම ආහාර මත සිදු වන්නකි. කායික ශක්තිය ගොඩනාගා ගැනිම ‚ මානසික ශක්තිය වර්ධනයට උපකාරි වේ. කායික හා මානසික ශක්තියේ පිරිපුන් බවින් බුද්ධිමත් පුරවැසියන් බිහි වේ. බුද්ධිමතුන් නිර්මාණය කිරිම විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතිය හරහා සිදු වන්නකි. උගත් බුද්ධිමත් උපාධිදාරියා කිසිදු අඩුවකින් තොරව නිර්මාණය වන බව අප කවුරුත් දන්නාවු කරුණකි. එහෙත් එසේ තැනෙන උපාධිදාරියා යම් දිනෙක රෝගියෙක් නම් රටේ අනාගතයට හිමිවන ඉරණය කෙතරම් ශෝකාන්විතද ? මේසේ සිදු වන්නේ විශ්වවිද්‍යාල ව්‍යුහයේ ඇති වැරැද්දක් නිසාද එසේ නොමැතිනම් අධ්‍යානයේ වැරද්දක් නිසා ද  යන්න තේරුම්ගත නොහැක්කකි.

තරඟකාරි අධ්‍යපාන රටාව ශෝකනීය අනාගතයට වගකිම් යුතුය. එහෙත් වගකීමක් දරන්න සුදානම් වන උපාධිදාරියා ඛේජනක අනාගතතය වගකිය යුතුය. මන්ද තරඟකාරි අධ්‍යාපනයට ඇති ලොල් බව නිසා තමන් පිළිබඳව වග බලා ගැනිමට අසමත් වී ඇත. අධ්‍යාපනයම සාර්ථක ජීවිතයක් මං මාවතක් නොවන නිසාය. ප්‍රතීමත් සුවදායක ජීවිතයකට සෞඛ්‍ය සම්පන්න ජීවිතය ඉතා වැදගත් වේ. විශේෂයෙන් සරසවි සිසුන් තුළ දක්නට ලැබෙන ගැටලුව වන්නේ ක්‍රමවත් ආහාර ගැනිම පැහැර හැරීමයි. අධ්‍යන කටයුතු සඳහා කාලය වැය කිරිම පමණක් සිදු කරයි. එමගින් ආහාර ගැනිම අතපසු කරනු ලබයි. එසේත් නොමැතිනම් ඇතැම්හු ක්‍රමවත් ආහාර ගැනිම ප්‍රතික්ෂේප කරනු ලබන්නේ අද වන විට මුහුණ පා ඇති ආර්ථික අර්බුදය නිසා විය හැකිය. ඩොලරයේ අගය දිනෙන් දින ඉහළ යාමත් නිසා දෛනික ජීවන වියදම අහස උසට නැගි ඇති බව සත්‍යයකි. මේ තත්ත්ව හමුවේ පෝෂදායි ආහාර වේලක් පසුරා ගැනිමට නොහැකි විම ද සාධාරණය. එහෙත් ඒ සාධාරණ ආසාධාරණ යන්න නිර්ණය කිරිම ප්‍රතිඵලදායකි නොවන්නකි. මන්ද දිගුකල් පැවැත්ම උදෙසා ශක්තිමත් ශාරිර සෞඛ්‍යයක් තිබිම විද්‍යාර්ථියාගේ අනාගත සඵලදායි කරවන්නක් විමය.