මගේ කතාව
- කවි
- Affichages : 3329

වසන්තයට මල් පිපුණත්
කිවුවත් නොදත් ගමිතුලානෙකි
අරක මෙකෙ කෙසේ වෙතත්
යුද්දේ සාමේ ඇසු පමණින්
සැවොම දන්න පළාතකි ...
වැවෙන් වෙලෙන් එගොඩ වෙලා
පාසල් ගිය නිමේෂයකි
යහලු යෙහෙලි මිතුරැ කැලැක්
එක් වුණ එක් ඉඩෝරෙකි …
පුංචි එවුන් ලොකු උනාම
යහලුකමට අකුල් හෙලන සමාජෙකි
උස් උස් අතු පොඩි පොඩි අතු
බර මනිනා තුලාවකි ...
ගමේ උන්න ප්රභූ පෙළට
හිස නැමු එක් නිමේෂයකි
දුප්පත් යැයි මඩ ගැසුවත්
මගේ පියා අපව රැක්ක
සුර දුතයෙකි ...
අහල පහල ගමි උදවිය
කියු කියමන් පයින් ගැසු සිනහවකි
නොකා නොබි දර දිය ඇදි
මගේ අමිමා දෙවිලිය වැඩි
සුර දෙවිලිවකි...
වසර එකයි තුනක් දිගට
වෙහෙසුන සැඩ කුණාටුවකි
ජීවිතයේ හොදම හරිය
ලැබෙන තුරා බලා උන්න තුන් මසකි ...
නිවුස්වලට ගිය වදනෙන්
හදවත හැඩි වෙලාවකි
ජය අංකය දුරකතනය හා බැදි
එක් නිමේෂයකි ...
ජිවිතයේ කටුක ඉමක්
ජය ගත් අඩ හෝරාවකි
අමිමා තාත්තා එකට හැඩු
සංවේදිම යාමයකි ...
සරසවියේ හැඩහුරැ කම
දෑසේ ඇදුන නිමේෂයකි ...
මැටියෙන් කල පොල් අතු පැළ
තුටට හැඩුව නිමේෂයකි ...
එහෙට මෙහෙට ගෙවි ගියපු
මගේ ජිවිතේ එක් නිමේෂයකි ...
හර්ෂිකා උදයංගනී

10 août 2022
I really wonder…

10 octobre 2023
ප්රේමය, මා නුඹට අමතමි !

27 juin 2022
අප්රකාශිත ප්රේමය…

25 avril 2022
සඳට ආදරෙන්...

13 septembre 2022
නේමඬල “Young Journalist” අපි

3 août 2022
සුළඟ හා මුසුවෙමි

3 août 2023
ඔරලෝසු කටු...
