රන් හිරු කිරණ දිදුළයි තුරු වදුළු                                            මතින්

කිචි බිචි කියයි විහගුන් ගී කියන                                             ලෙසින්

සුවදත් ගෙනෙයි නෙක පැහැ මල්                                           පුබුදුවමින්

අරුණළු නැගෙයි ගම් මානය එළිය                                         කරන්

සිංහරාජ කදු පියසින් වට                                                      වීලා

ගිං ගං කොමළි බැසයයි සිසිලස                                             දීලා

මද නළ හමයි උණු දා බිදු                                                    පරයාලා

සිතේ මට දැනුත් මගෙ ගම තව හැඩ                                       වීලා

සොදුරුය ගම්මානෙ හැමවිට සිතෙයි                                       මට

සැනසුම් සුවය ගෙන දෙයි එහි සිටින                                       විට

අහසක් උසට නැගි මාළිගා නැත                                            සැමට

කටු මැටි පිලද රජ මැදුරකි අපෙ                                             ගමට

කුල මල ජාති ආගම් ලෙස නෑ භේදය කිසි                               සිතක

ඇති නැති හැම දෙනත් ඇත එක ලෙස                                    නිරන්තර

බාල මහළු වැඩිහිටි යන සියලු                                                දෙන

ඇත අත් බැදන් පවුරක් ලෙස සෑම                                          විට

දිල්කි ප්‍රභාෂා

සමාජ විද්‍යා පීඨය

පුරාවිද්‍යා අධ්‍යන අංශය

දෙවන වසර